Formatie van drie-driehoeken in een driehoek en v-vorm.

Details

• Wat

  3 driehoeken gedurende 4 seconden

• Wanneer

  2 november 2021 (23:00)

• Waar

  Rotterdam,
  bewoog richting zuidoosten

• Status

  Ongeïdentificeerd

• Alle details weergeven

ROTTERDAM, ZH — Toen ik gisterenavond naar buiten wilde gaan om een sigaret te roken in de tuin werd mijn aandacht vrijwel direct getrokken door bepaalde objecten in de lucht. Dat gebeurde vrijwel gelijk toen ik de deur opendeed om naar de tuin te gaan. Op hetzelfde moment leek er iets te vallen op de overkapping van de buren, maar mijn focus en aandacht bleef gericht op de objecten. Pas achteraf heb ik voor mezelf alles zo goed als mogelijk geanalyseerd van wat ik nou eigenlijk had gezien. Ik kijk 's avonds regelmatig naar de sterren en denk soms vaker iets gezien te hebben, maar met het gevoel dat het wel iets verklaarbaars zou zijn als bijvoorbeeld satellieten die lijken op bewegende sterren, wel met het gevoel dat het zich op een manier voortbeweegt dat het zeker geen vliegtuig kan of moet zijn geweest. In soortgelijke gevallen moet je, niet altijd natuurlijk, kunnen vertrouwen op het gevoel dat je bij zoiets hebt. Ook ben ik ervan overtuigd dat er meer is en ook moet zijn dan wij (kunnen) weten en nu nog kunnen beseffen. Net als gisteren was bij mijn waarneming, het gevoel wat ik daarbij had, duidelijk iets onverklaarbaars en niet van deze planeet van wat ik in ongeveer vier seconden kon waarnemen. Heeft iemand soms ook het gevoel dat het lijkt of je iets gezien moet hebben? Net als wanneer je al een tijdje buiten staat en je focus even van richting veranderd en je precies op dat moment een vallende ster ziet of iets anders (misschien) onverklaarbaars. Natuurlijk kan het allemaal puur toeval zijn, maar het geeft mij soms wel een mysterieus gevoel tijdens en/of na zo'n voorval. Nu kan ik zeggen dat wanneer ik gisterenavond rond een uur of 23:00, 4 seconden eerder of later naar buiten was gegaan, de objecten niet had kunnen waarnemen, of toch wel...??? Jammer is, dat ik de exacte tijd van waarneming niet weet omdat ik op dat moment helemaal niet met de tijd bezig was. Ook van de precieze tijd daarna ben ik mij niet meer van bewust, maar naar mijn gevoel, idee en inschatting moet het rond 23:00 uur zijn geweest. Op het moment van waarneming had ik helaas mijn telefoon niet bij, maar op het moment ging alles ook zo snel dat het onmogelijk was om van mijn waarneming nog een fatsoenlijke opnamen te kunnen maken. Wel ben ik voordat ik ging slapen nog een keer naar buiten gegaan met mijn telefoon om te kijken of ik hetzelfde of iets soortgelijks kon waarnemen, maar uiteraard is dat toen niet meer gebeurd. Naar mijn mening moet je zoiets ook niet verwachten maar gewoon overkomen, net als bij mij gisterenavond. Nu zal ik voor jullie mijn waarneming zo goed als mogelijk verder omschrijven. Op het moment dat mijn aandacht door de objecten getrokken werd leken het drie-driehoeken in de vorm van een driehoek. En op het moment dat ze vanuit het noordwesten overvlogen veranderde dat in een v-vorm en dat hield aan tot ik ze uit het zicht verloor in zuidoosten richting. Voor mij is niet duidelijk of de objecten in een keer weg waren of dat ik ze gewoonweg niet meer kon zien, maar de lucht was op dat moment wel helemaal helder. En nog voordat ik me op het moment kon realiseren van wat ik nou eigenlijk had gezien was het moment van ongeveer 4 seconden waarneming alweer voorbij. Wat ik me wel nog kan herinneren is, dat mijn gedachten op het moment van waarneming neutraal was en ik puur en alleen bezig was met wat ik op dat moment zag, dus zonder daar al een bepaalde gedachten bij te hebben. Natuurlijk werd wel mijn aandacht getrokken door het feit dat ik iets waarnam wat voor mij onverklaarbaar was, nog steeds is en misschien wel altijd zal blijven. Het vreemde is ook dat ik eigenlijk niet goed kan inschatten hoe hoog, groot en snel de objecten zich voortbewogen. Voor mij leek het in eerste instantie wel dat de verlichting in de straat, en de buitenverlichting van de schuren in de straat, op de onderkant van de objecten weerkaatste in een soort van donkere lava achtige gloed. Achteraf leek me dat wel onmogelijk vanwege de hoogte van de objecten, maar tegelijkertijd geeft me dat wel een gevoel en de overtuiging dat de objecten niet heel hoog waren. Als ik een hele ruwe inschatting zou moeten maken zal het ongeveer een hoogte van ongeveer 1 tot 5 kilometer hebben gehad. En het waren zeker geen vage kleine lichtpuntje ergens tussen de wolken of in de verre verte wat je ook vaak hoort, ziet en leest. Dus ook de ware grootte en de snelheid van de objecten zal een mysterie zijn en blijven. Maar ik ben ervan overtuigd dat wat ik gezien heb ook echt gezien heb. Zo was het ook geluidloos en leek het helemaal geen aandrijving te hebben, maar aan de andere kant gaf het mij ook geen gevoel dat de objecten puur en alleen zweefde. Verder op de avond zelf tot het moment dat ik ging slapen wist ik eigenlijk helemaal niet goed wat ik nou moest denken. Naarmate ik er meer en beter bij stilstond en over ging nadenken, realiseerde ik me steeds meer dat wat ik gezien heb niet van deze planeet kan zijn. Natuurlijk doen en kunnen wij als mens met al onze kennis, wetenschap en technologie wonderbaarlijke dingen die jaren geleden als onmogelijk werden gezien. Ik ben er ook van overtuigd dat er in het geheim en achter de schermen veel dingen gebeuren wat wij als "normale" burger niet of nooit, of nog niet kunnen en/of mogen weten. En wie weet ben ik gisteravond daarvan getuigen geweest. Maar zolang ik zelf die wetenschap, kennis, overtuiging en vooral dé verklaring van wat ik gezien heb niet heb, zal het voor mij altijd een mysterie blijven en niet van deze planeet of misschien wel universum (kunnen) zijn. Dus van wat ik heb gezien heb ik niet de exacte verklaring/betekenis, maar wat ik heb kunnen waarnemen was er wel degelijk. Toen ik vanmorgen opstond vertelde ik het gelijk aan mijn vriendin. Ondanks dat ik in het begin twijfelde omdat zij het niet had gezien, heb ik dat wel meteen gedaan. Zelf ben ik niet het soort persoon die iemand gelijk uitlacht of in twijfel neemt wanneer hij of zij met hetzelfde of een soortgelijk verhaal komt. Maar in soortgelijke gevallen blijf ik sceptisch zolang ik het zelf (nog) niet heb gezien en/of meegemaakt. Ik wil niet zomaar ergens in geloven omdat het puur en alleen de ervaring van iemand anders is. Tenzij diegene goede, duidelijke, echte en vooral eerlijke bewijzen heeft. Dus het is geheel aan u of u mijn verhaal wilt en kan geloven, of misschien wel uw (soortgelijke) ervaring(en) met mij wilt delen. De reden om van mijn ervaring ook een melding te maken is, dat toen ik het mijn vriendin vertelde zij al snel iemand tegen kwam op het internet die in zijn woorden vandaag vrijwel dezelfde melding had gemaakt. Voor mij was dat meteen een bevestiging dat wat ik gezien had ook echt was, en nu was ik niet meer alleen. Ik heb toen ook gelijk een reactie bij die persoon geplaatst, maar neem nu de tijd en het moment om het complete verhaal van mijn waarneming met jullie te delen. Dit is ook gelijk voor mij een goede manier om alles van A tot Z goed te kunnen analyseren en vast te zetten zodat ik later niet meer hoeft te malen over hoe ik dit allemaal precies heb ervaren. Later vandaag ben ik er ook intenser over na gaan denken, en op een gegeven moment gaf het mij zelfs een gevoel van angst en benauwdheid. Zo erg dat ik het gevoel kreeg even te moeten gaan liggen. Tijdens dat moment kreeg ik ook het gevoel dat ik aan de realiteit onttrokken werd, maar kon het tegenhouden door minder intens aan het moment te denken. Het gevoel was voor mij vergelijkbaar met het gevoel wanneer je in een lange rij staat te wachten voor een attractie waarvan al je weet dat je daar niet meer tegen kan omdat je nu ouder bent, of misschien gewoon eng vindt. En dan nog de hele rit moeten uitzitten met al in het begin het angstige, benauwde en claustrofobische gevoel waarvan je weet wanneer het niet op tijd stopt, jij de controle verliest. Dat gevoel hield ongeveer 15 minuten aan en gelukkig kon ik omdat ik me tegen het gevoel verzette, daarna toch even slapen. Hoe en waarom weet ik niet precies, maar dat gevoel kreeg ik dus nadat ik intenser nadacht over mijn waarneming waardoor ik ook meer het besef kreeg dat wat ik had gezien niet zomaar iets was. Tijdens het delen van mijn verhaal met jullie, heb ik het tegelijkertijd ook van mij af kunnen schrijven zodat ik het voor mijn gevoel nu ook beter een plekje kan geven.